Ks.Aleksander Fedorowicz

Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej przedziwnej opatrzności wciąż obdarzasz Kościół nowymi świadkami Twojej miłości. Wychwalamy Cię za to, że dałeś nam niestrudzonego kapłana Aleksandra Fedorowicza. Boże, Ty wiesz, jak ks. Aleksander całym sercem dawał o Tobie radosne świadectwo, także w uporczywej ciężkiej chorobie, powtarzając często słowa: „Bóg jest Miłością”. Wejrzyj, Boże, na to, z jak wielką wiarą nauczał, że celem życia ludzkiego jest zjednoczenie z Tobą i że tylko ono jest trwałym fundamentem jedności między ludźmi. Pomnij, Boże, na to, że ks. Aleksander ożywiony Twoim Duchem wskazywał, iż Eucharystia jest centrum życia chrześcijańskiego, przez co przyczynił się do odnowy życia liturgicznego Kościoła w Polsce zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II.

  Spraw, Boże, aby został on wyniesiony na ołtarze i mógł przez swoje wstawiennictwo  umacniać Twoich kapłanów, a szczególnie proboszczów oraz ludzi dotkniętych cierpieniem, nieuleczalnie chorych, niewidomych i wszystkich, którzy za jego przyczyną będą się do Ciebie zwracać. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Za wiedzą Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 03.12.2014/Nr3946/D/2014

W przypadku otrzymania specjalnych łask za wstawiennictwem Sługi Bożego ks. Aleksandra Fedorowicza  prosimy o powiadomienie Par. św. Franciszka z Asyżu w Izabelinie.

Kontakt z Parafią- [LINK]
____________________

ur. 16 czerwca 1914 w Klebanówce koło Podwołoczysk, zm. 15 lipca 1965 – polski duchowny katolicki, duszpasterz, rekolekcjonista.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej, był ósmym z dziewięciorga rodzeństwa, młodszym bratem Tadeusza, który również został księdzem. Ukończył IV Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie, podjął następnie studia na Wydziale FilozoficznymUniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1933-1935). Studia przerwał ze względu na ciężką chorobę (gruźlicę), ale powrócił do nauki, tym razem w lwowskim Seminarium Duchownym. Po wybuchu II wojny światowej zmuszony do przerwania oficjalnych studiów seminaryjnych, kontynuował je prywatnie pod kierunkiem ukrywającego się Kazimierza Kowalskiego, przedwojennego rektora seminarium w Poznaniu (później biskupa chełmińskiego). 19 listopada 1942 przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa lwowskiego Bolesława Twardowskiego; ze względu na chorobę Fedorowicza rodzina złożyła zobowiązanie utrzymywania go, gdyby okazał się niezdolny do pracy duszpasterskiej.

Pracował m.in. jako wikariusz w Lipinkach pod Gorlicami oraz przy kaplicy cmentarnej w Tywoni w parafii Jarosław. Praca duszpasterska była przerywana kolejnymi kuracjami przeciwgruźliczymi, które ostatecznie okazały się skuteczne. W latach1945-1952 był kapelanem i wychowawcą niewidomej młodzieży w Laskach pod Warszawą. W 1951 został pierwszym proboszczem erygowanej przez prymasa Wyszyńskiego parafii w Izabelinie, na placówce tej pozostał do końca życia.

W ciągu roku doprowadził do zbudowania kościoła parafialnego. Był aktywnym proboszczem, organizatorem życia społecznego i religijnego, inicjatorem ruchu trzeźwości oraz pielgrzymek do Częstochowy. Otrzymał zgodę kardynała Wyszyńskiego na sprawowanie liturgii częściowo w języku polskim oraz odprawianie mszy twarzą do wiernych; parafia w Izabelinie obok opactwa w Tyńcu stanowiła pierwsze miejsce w Polsce odprawiania w ten sposób mszy przed reformą Soboru Watykańskiego II. Ks. Fedorowicz kontynuował pracę duszpasterską także po ujawnieniu kolejnej ciężkiej choroby; zmarł po kilkuletniej walce z nowotworem w opinii świętości, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Izabelinie.

Wybór prac ks. Fedorowicza ukazał się w 1971 w opracowaniu Tomasza Bielskiego (Rozważania i myśli); część korespondencji z filozofem Stefanem Swieżawskimznalazła się w tomie Pełny wymiar. Listy przyjaciół (Tarnów 2002, w opracowaniu Andrzeja Dobrowolskiego), zawierającym także listy Swieżawskiego z Tadeuszem Fedorowiczem i Karolem Wojtyłą. Osobie ks. Fedorowicza poświęcono m.in. publikacje Uśmiech księdza Alego – Dzieje parafii świętego Franciszka z Asyżu w Izabelinie (Alina Petrowa Wasilewicz, Warszawa 2001), Aleksander Fedorowicz, po prostu ksiądz (ks. Piotr Pawlukiewicz, Warszawa 2008) i tom 7 "W nurcie zagadnień posoborowych" (Ksiądz Aleksander Fedorowicz w Kościele dzisiejszym, Warszawa 1975, w opracowaniu ks. Bohdana Bejze), a także spotkanie panelowe na VIII Targach Wydawców Katolickich w kwietniu 2002 (Ksiądz Aleksander Fedorowicz jako wzór proboszcza na przełomie wieków i prekursor odnowy liturgicznej w Kościele).